- رعیت دار (زَ دَ / دِ)
دارندۀ رعیت، حافظ و نگهبان رعیت، پادشاه و حاکم. (ناظم الاطباء)
معنی رعیت دار - جستجوی لغت در جدول جو
- رعیت دار
حافظ و نگهبان رعیت، پادشاه و حاکم
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَ عی یَ)
لغت نامه دهخدا
عمل رعیت دار، نگهبانی رعیت. حفظ رعیت، حکومت و ضبط و ربط تدبیر در حکومت. (ناظم الاطباء). سیاست. (یادداشت مؤلف).
- رعیت داری کردن، سیاست کردن و حراست کردن زیردستان را. (ناظم الاطباء)
- رعیت داری کردن، سیاست کردن و حراست کردن زیردستان را. (ناظم الاطباء)
(شِ کَ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
دوات دار. داوی. (یادداشت مؤلف) : امیر چون رقعه بخواند بنوشت و به غلامی خاص داد که دویت دار بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 159). و رجوع به دوات دار شود
دارای رعشه. لرزه دار. با رعشه. (یادداشت مؤلف). کسی که در اندام وی لرزه باشد. لرزان. (ناظم الاطباء) :
ز انقلاب چرخ می لرزم به آب روی خویش
جام لبریزم به دست رعشه دار افتاده ام.
صائب (از آنندراج)
ز انقلاب چرخ می لرزم به آب روی خویش
جام لبریزم به دست رعشه دار افتاده ام.
صائب (از آنندراج)
